صحبت با خالق

خدایا ؛ مبادا در مجلس پاكيزگان وارد شوم و قلبم آلوده به ياد دنيا و بدنم برهنه از لباس تقوى و سرم بدون عمامه مراقبت باشد و از وجود من بوى بد آلودگي دوستیهای دنيا استشمام شود؛ اعمال بدم باعث فاسد شدن اخلاقم شود ، سرم خالى از عقل معرفت ، قلبم خالى از ايمان و چشمم به خاطر نگاه به حرامها دردمند، زبانم از گفتن در رضاى خدا لال ، گوشم از شنيدن ذكر خدا كر، دستم بخاطر بخل از جود و سخاوت و انفاق در راه تو (خدا)، بسته و از جهاد در راهت باز مانم، شكمم از مال حرام و چيزهايى كه تو حرام نموده پر، و پايم از برآوردن نيازهاى دوستانت و همچنین رفتن به خانه ات لنگ باشد. زيرا اگر در مجالس پاكان حاضر شوم ، بخاطر پليدى لباس اراذل و زشتى اين آفات و بدحالى رسوا خواهم شد. پس اندكى تامل كرده و خطاب به خود می گویم : اى فقير! چرا با غفلت ها و كوچك شمردن شعائر و حرمتهاى الهى و بخاطر بيحالى و كوتاهى در ميدان مسابقه تحصيل كمالات از همانندهاى خود عقب مى افتى ؟